بازی Call of Duty Cold War برای PS5

کلد وار، دارای سه بخش داستانی، چندنفره و زامبی است و در این بین قسمت داستانی بازی بدون شک بهترین و جذاب‌ترینِ آن‌ها، حداقل در زمان عرضه است. بازی، از این حیث هم وفادار به اصول کلی مجموعه در خلق تجربه‌ای اکشن و سینمایی است و هم نوآوری‌های خاص و جدیدی دارد. در نتیجه از یک طرف به وفور صحنه‌هایی را خواهید داشت که سوار بر هلی‌کوپتر به سمت ویت‌کونگ‌ها تیراندازی می‌کنید یا با هدایت یک ماشین کنترلی مخصوص و ویراژ دادن از بین ماشین‌های نظامی، سعی در متوقف کردن یک هواپیما دارید و از طرفی دیگر، برخی از بهترین قسمت‌های بازی در قالب تجربه‌ای مخفی‌کاری و دور از هیاهوی آشنای مراحل مجموعه رخ می‌دهند. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که کلد وار، در بین تمام نسخه‌های کال آو دیوتی بیش‌ترین حجم از مخفی‌کاری و مراحل آرام را دارد و این اتفاق، از قضا اصلا هم بد نیست؛ چرا که اولا چنین مراحلی، حال چه وارد شدن به خانه یک نیروی رده‌بالای دشمن باشد، چه انجام ماموریت در مقر اصلی نیرو‌های شوروی و چه یکی از آن مراحل اسنایپر‌محور معروف، واقعا خوش‌ساخت و جذاب هستند و کاملا هم با حال و هوای دوران جنگ سرد مطابقت دارند.

ثانیا مراحل مخفی‌کاری بازی، به قیمت فدا کردن قسمت‌های اکشن و سینمایی آن تمام نشده‌اند و حتی خیلی از آن‌ها هم به بازیکن حق انتخاب می‌دهند تا اگر دلش خواست مرحله را به شکل اکشن هم انجام دهد یا اینکه در نهایت به یکی از آن سناریو‌های نفس‌گیر بازی منتهی می‌شوند که با گرفتن اسلحه به دست، به دل دشمن می‌زنید و حسابی از خجالتشان در می‌آیید. در نتیجه شاهد ترکیب خیلی خوب و ایده‌آلی از اکشن و مخفی‌کاری در بازی هستیم که هرچند شاید از دید برخی طرفداران و به دلایل سلیقه‌ای مورد پسند قرار نگیرد، ولی خب اگر نظر من را بخواهید، نتیجه نهایی بسیار خوش‌ساخت است و قطعا ارزش وقتی را که برایش می‌گذارید، دارد. اما یکی دیگر از موارد خیلی خوب بخش داستانی بازی، نقش داشتن انتخاب‌های بازیکن در آن است. هرچند قسمت شخصی‌سازی کاراکتر بازی در ابتدا شاید پیچیده به‌نظر نرسد، ما خصوصیاتی که برای کاراکترتان در نظر می‌گیرید در ادامه واقعا روی گیم‌پلی بازی تاثیر می‌گذارند. همچنین درست است که سیستم انتخاب دیالوگ بازی آنقدر هم تاثیرگذار نیست و نهایتا مثلا به آغاز شدن یک هدف فرعی در دلِ مرحله منجر شده یا اطلاعاتی از شخصیتی می‌دهد که در حال صحبت با او هستید، ولی خب برخی تصمیمات دیگری که در بازی می‌گیرید روی روند و مخصوصا پایان‌بندی داستان تاثیرگذار هستند؛ به طوریکه شما با تصمیم‌تان می‌توانید یکی از پایان‌های چندگانه بازی را مشاهده و تجربه کنید و فارغ از اینکه انتخاب‌تان کدام باشد، پایان‌بندی‌های بازی همگی با‌کیفیت و حسن‌ختام خوبی برای قسمت داستانی آن هستند؛ مخصوصا با آن پیچش جذابی که در اواخر بازی با آن روبه‌رو می‌شویم.

اما خب تجربه داستانی بازی، باوجود همه جذابیت‌هایش، کاملا هم بی‌عیب و نقص نیست. جدا از اینکه تجربه بخش داستانی کلا کوتاه به‌نظر می‌رسد، در دقایقی هم درگیر شعارزدگی می‌شود و برخلاف مدرن وارفر که سعی می‌کرد نشان دهد در جنگ هیچ‌کس بی‌گناه نیست، کمی شخصیت‌های درگیرش را نه همیشه ولی گاهی بیش از حد بی‌عیب و نقص نشان می‌دهد. اما جدی‌تر و مهم‌تر از این قضیه، بحث عدم استفاده بازی از پتانسیل شخصیت‌های آشنایی است که در آن حضور دارند. اجازه بدهید باز هم فلش‌بکی به مدرن وارفر بزنم و حضور مهم کاراکتری مثل کاپیتان پرایس در آن را یادآوری کنم که فقط برای سو‌استفاده از محبوبیتش به بازی برنگشته بود و نقشی کلیدی و مهم در آن ایفا می‌کرد. حال به کلد وار برگردیم؛ جایی که کاراکتر‌های آشنا و محبوبی مثل وودز و میسِن و حتی شخصیتی منفی که برای جلوگیری از اسپویل اسمش را نمی‌آورم، در آن حضور دارند اما این حضور، اکثرا در حاشیه است و آنطور که باید اهمیت این شخصیت‌ها و مخصوصا اهمیت کار‌هایی که در گذشته کرده‌اند، در بازی به‌تصویر کشیده نمی‌شود.

راستی تا یادم نرفته، همینجا اشاره کنم که کلد وار از نظر گرافیکی، مخصوصا در بخش داستانی آن، شدیدا چشم‌نواز و زیبا است و کاملا لایق منتشر شدن در مقطعی را که در حال تغییر نسل هستیم، دارد. بازی، خیلی خوب آن اتمسفر دهه هشتادی را با رنگ‌بندی که کاملا مناسب فضای کلی سیاسی و نسبتا تاریکش است به‌تصویر کشیده و همینطور دقت خیلی خوبی به جزییات شخصیت‌هایش دارد. از طرفی دیگر، فرقی نمی‌کند که صحنه مقابل‌تان محیط جنگلی ویتنام باشد یا یک کمپ برفی در شوروی؛ تمام محیط‌ها با دقت خیلی خوبی به ریزه‌کاری‌ها طراحی شده‌اند و بدون اغراق، گرافیک بازی پیشرفتی عالی داشته و خبر خوب اینکه حداقل در نسخه پی‌سی، بدون مشکل فنی خاصی به شکلی کاملا نرم و روان هم اجرا می‌شود.

حال که مفصل از بخش داستانی بازی صحبت کردیم و گفتیم که ارزش تجربه بالایی دارید، سوال پیش می‌آید که کلد وار برای دوران پس از تمام کردن بخش داستانی‌اش چه محتویاتی برایمان در نظر گرفته است؟ بخش چندنفره، اگر در کال آو دیوتی مهم‌تر از قسمت داستانی نباشد، اهمیت کم‌تری هم ندارد و این بخش است که می‌تواند بازیکنان را در طولانی‌مدت درگیر تجربه بازی نگه دارد؛ چرا که اصلا منطقی هم نیست که بازی را صرفا برای تجربه یک بخش داستانی ۵-۶ ساعته به کسی پیشنهاد کنیم. اما متاسفانه، ضعف‌های کلد وار خودشان را در قسمت چندنفره نشان می‌دهند و هرچند به شکلی نیستند که کاملا از تجربه بازی ناامید شویم، ولی خب می‌توانند باعث شوند که بگوییم بهتر است برای خرید بازی عجله نداشته باشید.

کلد وار مثل سنت همیشگی کال آو دیوتی و مخصوصا نسخه‌های اخیر مجموعه، گان‌پلی شدیدا با‌کیفیتی دارد و هرچند مثلا به‌شخصه جای خالی آن مکانیک سنگر‌گیری‌مانند مدرن وارفر را در آن حس کردم، ولی وقتی صحبت از شوتینگ و گان‌پلی می‌شود، همه‌چیز عالی است و دقت به جزییات صداگذاری اسلحه‌ها و حتی موارد ریزی مثل آن صدای دل‌نشینی که وقتی یک نیروی رقیب را در بخش چندنفره می‌کُشید، خیلی خوب کار شده است. اما مشکل اصلی بخش چندنفره بازی، نه در این موارد که در بحث کیفیت محتوای فعلی بازی دیده می‌شود. کلد وار، در زمان عرضه دارای هشت نقشه است که این رقم هم از تعداد نقشه‌های Black Ops 4 و هم مدرن وارفر پایین‌تر است و حتی اگر چنین مقایسه‌ای صرفا عددی هم به‌نظر برسد، اجازه بدهید بگویم که متاسفانه کمبود نقشه‌ها واقعا پس از گذشت چند ساعت از تجربه بخش چندنفره خودش را به‌وضوح نشان می‌دهد؛ مخصوصا اگر از آن بازیکنانی باشید که ساعت‌های طولانی را صرف تجربه پشت سرهم بخش چندنفره و تلاش برای رسیدن به سطوح بالاتر می‌کنند و خب در این حالت، پس از گذشت چند ساعت خودتان را در وضعیتی پیدا خواهید کرد که مدام در محیط‌هایی آشنا می‌چرخید و این تکرار به مرور آزاردهنده‌تر هم می‌شود. البته به دور از انصاف است اگر نگوییم که کیفیت طراحی نقشه‌های موجود بازی اصلا و ابدا بد نیست و مشکل آن‌ها، بیش‌تر مربوط به تعداد کم‌شان می‌شود.

اگر فکر می‌کنید ایراد‌های محتوایی قسمت چندنفره بازی فقط به کمبود نقشه خلاصه می‌شود، متاسفانه خبر بدی برای‌تان دارم! کلد وار به همین روال از حیث ارائه حالت‌های بازی هم دچار ضعف است. در ظاهر، شاهد چند حالت جدید در کنار حالت‌های آشنای قدیمی هستیم ولی خب در عمل، راستش را بخواهید بهترین گزینه‌های در دسترس‌تان تقریبا همان حالت‌های آشنای قدیمی هستند و بخش‌های جدید، به جز یک مورد، چیز خاصی برای ارائه ندارند. یکی از این بخش‌های جدید، VIP Escort نام دارد و مکانیکش به‌این صورت است که شما یا در نقش تیمی قرار می‌گیرید که شخصیت VIP در آن حضور دارد و باید او را به نقطه خروج از مرحله برسانید یا اینکه در نقش تیم مقابل، باید مانع از این کار شوید و خب هر راند هم جای تیم‌ها عوض می‌شود. مشکل اصلی این قسمت، این است که هم کلیتش خیلی زود خسته‌کننده می‌شود و هم اینکه اصلا ایده آن خیلی خیلی کم به مرحله اجرای نهایی می‌رسد و معمولا، هر دو تیم خیلی سریع خودشان را به نقاط خروج از نقشه می‌رسانند و در آن‌جا بازی با کشته شدن تمام اعضای یک تیم به‌دست حریف به‌پایان می‌رسد!

حالت جدید بعدی بازی، Fireteam: Dirty Bomb است. سری کال آو دیوتی در نسخه‌های اخیرش تلاش زیادی کرده تا بخشی هم برای افرادی که به نبرد‌های وسیع با شرکت بازیکنان زیاد علاقه دارند فراهم کنند و Fireteam: Dirty Bomb هم یکی از همین تلاش‌ها است که موفقیت خاصی هم به‌حساب نمی‌آید. این حالت، در قالب ۱۰ تیم از اسکواد‌های چهارنفره انجام می‌شود و مواردی مثل امکان برداشتن زره یا سوار شدن به وسایل نقلیه و حتی ورود به مرحله از طریق چتر کمی حس بخش وارزون را هم تداعی می‌کنند و روند کلی بازی هم بدون شباهت به حالت Plunder وارزون نیست. اما مشکل این حالت بازی، نه این شباهت که کمی بی‌هدف و شلخته بودن بیش از حد آن است؛ به طوریکه اصلا مکانیک کلی به‌دست آوردن اورانیوم، رساندن آن به بمب یا خنثی کردن بمب شکلی شلخته و بیش از حد پرهرج و مرج دارد و شاید فقط در صورتی بتوان کمی از آن لذت برد که یک اسکواد چهارنفره واقعا هماهنگ داشته باشید و بتوانید از طریق ارتباط برقرار کردن باهم در جریان بازی، برای رسیدن به هدف‌تان تلاش کنید.

ضعف بازی در این حالت‌ها، باعث شده تا بازیکنان هم بیش‌تر تجربه حالت‌های کلاسیک و قدیمی مثل تیم دث‌مچ یا دامینیشن را ترجیح دهند که انصافا هم کماکان جذاب و سرگرم‌کننده هستند و حتی در زمان سرچ برای پیدا کردن بازی هم در این حالت‌ها شاهد مچ‌میکینگ به‌مراتب سریع‌تری در مقایسه با حالت‌های جدید هستیم. البته از حق نگذریم، بخش Combined Arms بازی نه‌تنها مثل دو حالت جدید دیگرش ضعیف نیست، که یکی از قسمت‌های خوب بازی هم به‌حساب می‌آید و تجربه دامینیشن و اسالت را در مقیاسی بزرگ‌تر، با شرکت بازیکنان بیش‌تر و همینطور حضور برخی تجهیزات و ماشین‌های نظامی به‌تصویر می‌کشد و اگر طرفدار تجربه‌های چندنفره وسیع باشید، بهترین گزینه‌تان در کلد وار به‌حساب می‌آید. علاوه بر تمام بحث‌های محتوایی بخش چندنفره بازی، این قسمت همچنین نیاز به آپدیت‌های بهبود تعادل برای اسلحه‌ها است؛ چرا که یک سری اسلحه‌ها قدرت نسبتا پایینی برای کشتن دشمنان دارند و در طرف مقابل، اسلحه‌هایی مثل اسنایپر، شات‌گان یا حتی MP5 بیش از حد قوی هستند؛ البته که سازندگان هم متوجه این مشکلات بوده و آپدیتی هم برای ضعیف کردن MP5 در نظر گرفته‌اند که البته انگار دچار مشکل شده است. همچنین در بخش چندنفره کلد وار، گرافیک آن در مقایسه با قسمت داستانی هم کمی افت دارد که البته اصلا به معنی بد بودن جلوه‌های بصری این بخش نیست و خب مواردی مثل سیستم کلی ارتقا، چه برای شخصیت و چه برای اسلحه‌ها هم مشکل خاصی ندارد و می‌توانید به مرور با کسب XP برای شخصیت‌تان، قابلیت‌ها، اسکوراستریک‌ها و سلاح‌های جدیدی به‌دست بیاورید و با ارتقای اسلحه،‌ از طریق کیل گرفتن با آن هم تجهیزات جدیدی برایش باز کنید و Loadout‌های دلخواه‌تان را مناسب سبک بازی که دارید، بسازید.

در مجموع، تجربه کلی قسمت چندنفره کلد وار، هم به‌نوعی امیدوار‌کننده و هم ناامید‌کننده است؛ امیدوار‌کننده از این نظر که خوشبختانه مکانیک‌های پایه این بخش، از سیستم ارتقا گرفته تا گان‌پلی واقعا جذابش مشکل خاصی ندارند و تجربه چندنفره، ایرادی در مکانیک‌های کلی ندارد که باعث می‌شود امیدوار باشیم با رفع ضعف‌های محتوایی از طریق انتشار محتویات رایگانی که سازندگان قولش را داده‌اند، بتوانیم لذت زیادی از تجربه این بخش ببریم و خب ناامید‌کننده هم از این حیث که در مقطع فعلی، ضعف‌های بازی در زمینه محتوا واقعا به‌چشم می‌آیند و مخصوصا با در نظر گرفتن وضعیتی که نسخه مدرن وارفر یا حتی Black Ops 4، آن هم در زمان عرضه، داشتند، کلد وار از این حیث یک پسرفت کلی به‌حساب می‌آید.

اما سومین و آخرین بخش از بازی که باید در موردش صحبت کنیم، چیزی نیست جز قسمت زامبی آن. حالت زامبی در کلد وار، همان تجربه دوست‌داشتنی، درگیر‌کننده و حتی ترسناکی است که انتظارش را داریم. پس از یک پیش‌زمینه داستانی که سربازانی را داخل یک پایگاه و در ادامه هم کشته شدن آن‌ها به‌دست زامبی‌ها را نشان می‌دهد، حال وظیفه شما است تا وارد این محیط شوید و موجودات وحشتناکی را که در آن پرسه می‌زنند از بین ببرید. مکانیک‌های معروف قسمت زامبی کال آو دیوتی، از باز کردن محیط‌ها یا خرید اسلحه‌ها با پولی که از کشتن زامبی‌ها کسب می‌کنید گرفته تا حتی مواردی مثل امکان تعمیر فضا‌هایی که زامبی‌ها از آن وارد می‌شوند، در این نسخه هم برگشته‌اند و مخصوصا اگر همراه با دوستان‌تان به‌سراغ تجربه قسمت زامبی بروید، تجربه‌ای هم مفرح و هم شدیدا نفس‌گیر خواهید داشت که برای رسیدن به موفقیت در آن همکاری تیمی حرف اول را می‌زند. البته قسمت زامبی، با اینکه کلیت جذابی دارد، در مقایسه با Black Ops 4 که چند محیط مختلف را در اختیارتان می‌گذاشت، فقط محدود به یک نقشه در زمان عرضه است که شاید بتوان این را هم یک پسرفت دانست؛ هرچند که همین تک‌نقشه بازی واقعا کیفیت خوبی از حیث طراحی و حتی گستردگی دارد و همچنین یک حالت آرکید‌مانند زامبی‌کُشی با دوربین بالا به پایین هم داریم که تجربه‌اش برای مدتی کوتاه خالی از لطف نیست.

در مجموع، Call of Duty: Black Ops Cold War نسخه‌ای از کال آو دیوتی است که ضعف و قوت‌های خاص خودش را دارد. از طرفی، بازی بخش داستانی خوبی را با نوآوری‌های جذابی ارائه می‌دهد و حال و هوای دوران جنگ سرد چه از حیث داستانی و چه به لطف کیفیت واقعا بالایش در زمینه‌های صوتی و بصری ارائه می‌کند و هرچند مشکلاتی هم در این بخش دارد، ولی اگر صرفا بازی را برای تجربه قسمت داستانی‌اش تجربه می‌کنید، شما را ناامید نخواهد کرد. با این حال وقتی به سراغ بخش چندنفره بازی برویم که قسمت خیلی خیلی مهمی هم در زمینه ارائه تجربه طولانی‌مدت است، کلد وار حداقل در وضعیت فعلی ایراد‌هایی از حیث محتوایی دارد که باعث می‌شوند نتوانیم آن را با قاطعیت پیشنهاد کنیم و اگر هدفتان تجربه یک شوتر اول‌شخص چندنفره و آنلاین باشد، پیشنهاد می‌کنم کمی برای خرید کلد وار دست نگه دارید و پس از اینکه محتویات جدیدی برای این بخش منتشر شدند به‌سراغش بروید. Call of Duty: Black Ops Cold War در کل قدم رو به جلویی برای مجموعه نیست و حتی می‌توان گفت که در مقایسه با نسخه سال قبل، در برخی زمینه‌ها دچار پسرفت هم شده است ولی خب خوشبختانه بازی پتانسیل بهتر شدن را دارد و از اینجا به بعد باید دید که سازندگانش چطور می‌توانند با پشتیبانی درست، آن را به چیزی که باید باشد، تبدیل کنند.

بررسی بازی بر اساس نسخه پی سی صورت گرفته است. کد Call of Duty: Black Ops Cold War توسط ناشر برای زومجی ارسال شده است.